isimsiz



Join the forum, it's quick and easy

isimsiz

isimsiz

Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

yok


3 posters

    Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Patience Schelden
    Patience Schelden
    Yönetici & Slytherin 5. Sınıf Öğrencisi


    Kadın
    Mesaj Sayısı : 30
    Taraf : Ölüm Yiyen.
    Rp Partneri : Aaron Joshua Rhys.
    Patronus : Karga
    Kan Saflığı : Safkan.
    Lakap : Patie.
    Soyunuz : Schelden.
    Ruh Hali : Ae ú-esteliach nad,estelio han Kustah10
    Tanınmışlık : 5

    Ödüller : YoK

    Ae ú-esteliach nad,estelio han Empty Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Mesaj tarafından Patience Schelden Çarş. Nis. 21, 2010 8:55 pm

    Güzel güneş yatağımı ısıtıyordu. Ben ise uzun bir süre önce bu güzel güne uyanmıştım. Annemin benim için gönderdiği yeni kitabın sayfalarında geziniyordum. Fantastik bir aşk hikayesiydi konusu . Dramatik bir yöne doğru gidiyordu.''Lanet olsun ! dramdan hiç hoşlanmam anne ''. En sonunda kitabın kapağını kapatıp yaşama geri dönebilmiştim . Derin bir nefes alıp ahşap karyoladan aşağı bıraktım ayaklarımı. Saat kaçtı ? Çoktan herkes uyanmış olmalıydı. Neyse ki ne yapacak ödevim , nede düşünecek dertlerim vardı. Kısa bir şekerlemenin ardından aşağıya inmeye karar verdim . Sosyal dünyamın kalbine ; Slytherin ortak salonuna. Tam tahmin ettiğim gibi herkes buradaydı. Şömine ağır ağır yanıyordu. Zümrüt yeşili koltukların hepsi doluydu. Havanın bu denli güzel olmasına karşın neredeyse herkes buradaydı. Zindan bütün kullarını saklıyordu.

    Jenny 'nin yanında oyalanırken aradığımı bulmuştum. Léonard Aurel...benim kadim dostum. Hızlı adımlarla ona yaklaştım. Hala beni farketmişe benzemiyordu. Elinde ne olduğunu anlamadığım bir şeye pür dikkat bakıyordu. Her zamanki gibi sessiz bir yere oturmuştu. Yanına oturdum. Kolumla onu yavaşça dürttüm. Anlaşılan gerçekten önemli bir şeydi bu elindeki kağıt. Üzerindeki kötü yazıdan hiç hoşlanmamıştım. Bana zavallı bir kayanın üzerini sinsice kaplayan kaygan yosunları hatırlatmıştı ve tabi ki onların üzerinde yaşayan işgüzar kurbağaları. İrkildim. ''Hey ! Leonard buradayım , tam yanında '' .Hem söyleniyor hemde elimi dikkatini çekmek için sallıyordum. Neyse ki bu sefer gayretim boşa çıkmamıştı. Bana dönüp o ince güzel yüzüyle gülümsemiş ve eliyle o sarı-beyaz saçlarını geriye atmıştı.
    Léonard Aurel
    Léonard Aurel
    Slytherin 5. Sınıf Öğrencisi


    Erkek
    Mesaj Sayısı : 9
    Yaş : 34
    Taraf : Çıkarları
    Patronus : Boğa
    Kan Saflığı : Safkan
    Ruh Hali : Ae ú-esteliach nad,estelio han Masum10
    Tanınmışlık : 1

    Ödüller : YoK

    Ae ú-esteliach nad,estelio han Empty Geri: Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Mesaj tarafından Léonard Aurel Çarş. Nis. 21, 2010 11:13 pm

    Elimdeki parşomene o kadar dalmıştım ki etrafta olan bitenlerden habersizdim. Gürültüden olabildiğince uzak bir köşeye kurulmuş, Tılsım dersinde işime yarayabileceğini düşündüğüm bir kaç bilgi parçasını kontrol ediyordum. Bu kağıda ulaşmak pek kolay olmasa da sabrıma değmişti sanırım. Zaman, öğleye yaklaşımış olmasına rağmen Slytherin ortak salonundaki yılan ağızlı şömine parıldayan bir alevle yanmaktaydı. Her sınıftan Slytherin de ortak salonda toplaşmış, uzun süredir birbirini görmemiş olmanın özlemiyle vakit geçiriyordu. Ayrıca - okulun ilk günleri diye olsa gerek - salon dışında da yapılacak pek bir şey yoktu sanırım. Belki de bu benim tembelliğimdi o an. Henüz kış gelmemiş olduğundan kendimi okulunhavasına sokmakta zorlanmıştım. Hayır, okulu kesinlikle seviyordum. Hem de her köşesini, her bir anısını, her bir güzelliğini(!). Bu olağanüstü mekanın bir parçası olmak, hem de bir Slytherin olarak, gurur vericiydi.

    Ne kadar hareketsiz kalmıştım o koltukta emin değilim. Kolumu dürten ya da koluma çarpan kişiye karşı kayıtsız kaldım önce. Fakat o benden azimliydi. ''Hey ! Leonard buradayım , tam yanında '' sesiyle kendime geldim. Başımı çevirdiğimde yanımdaki azimli kişiliğin, biricik dostum Patie olduğunu gördüm. Kendime gelmem için bana el sallar vaziyetteydi. Bu halinin hoşuma gitmesi kadar zaten onu görmüş olmanın mutluluğuyla gülümsedim. Az önce okurken hülyalara daldığım parşomeni bir elimle ikiye katlarken diğer elimle de önüme düşen saç tutamlarımı düzelttim. Patience'in tüm sıcaklığı üzerindeydi yine. Olumlu enerjisinden etkilenmemek mümkün değildi. Hep böyle olmasını diliyordum. Böyle sevecen ve gülümseyen. Ne de olsa en iyi arkadaşımdı. O nasılsa, ben de öyle olurdum. Beş yıl boyunca bunu fazlasıyla görmüştüm zaten. Bizi dost yapan onca olayda hep birbirimizin yanındaydık. Her zaman sırdaş ve dert ortağı olmuştuk. Patie'yi bu kadar yakından tanımak ve bilmek benim için şans olmalıydı. Şimdi de yanımda durmuş heyecanla bana bakıyordu. Masmavi gözlerinden yansıyan ateşten daha parlak bir şey varsa o da gözlerin sahibi olmalıydı. Hem benim bildiğim Patie bu ateşten çok daha yakıcı olabilirdi istediği zaman.

    " Marhaba Patience ! " deyip ayağa fırlayıvermiştim, fakat gözlerimi ondan ayırmamıştım. Onca kalabalığın içerisinde yine beni bulmayı başarabilmişti, bu da beni sevindirmişti haliyle. Değer verildiğimi bilmek oldukça hoştu. Hele ki değer veren Patie ise. Aklıma ilginç bir fikir geldi birden. Dostumla kısa bir hâl hatır merasiminin ardından, onu omuzlarından tuttuğum gibi ortak salonun dışına sürükledim. Bu köhne yeraltı alemindense kulelere, bulutlara en yakın olunabilecek yere gitmek gayet güzel olurdu. Hem ne ders vardı ne de ödev. Biraz kafa dinleme, biraz eğlence hiç de zararlı olmazdı.
    Aurélie Andee Cooper
    Aurélie Andee Cooper
    Ravenclaw 5. Sınıf Öğrencisi & Bina Başkanı


    Kadın
    Mesaj Sayısı : 583
    Yaş : 29
    Taraf : Karanlık taraf yanlısı.
    Patronus : Tavşan.
    Yetenek : Veela.
    Kan Saflığı : Safkan
    Lakap : Ann - Genelde Jared'ın kullandığı bir lakap.
    Soyunuz : Cooper
    Ruh Hali : Ae ú-esteliach nad,estelio han Keyifl10
    Tanınmışlık : 14

    Ödüller : YoK

    Ae ú-esteliach nad,estelio han Empty Geri: Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Mesaj tarafından Aurélie Andee Cooper Perş. Nis. 22, 2010 12:19 pm

    Muhteşem bir gündü, buna hiç şüphesiz herkes katılırdı. Odamda ki dışarıya açılan pencereden olup biteni izlemek inanılmaz bir duyguydu. Kollarımı pencerenin pervazına dayamış, bir grup Hufflepuff öğrencisini izliyordum. İkisi çimlerin üzerine uzanmış, biriyse çimlerin üzerinde bir oraya bir buraya koşuyordu. Kendisini kelebek falan mı sanıyor bu kız? Onların aptal hareketlerini daha fazla izleyemeyecek bir psikoloji içiresindeydim. Üzerimde ki, gururla taşıdığım Ravenclaw cüppesini düzelterek odamdan dışarı çıktım. Kapıyı kapatacakken yanıma Katy gelmişti. ''Günaydın Katy!'' dedim yüzümde ki gülümsememi gizlemeden. O da bana aynı sıcaklıkla selam vermişti. Merdivenlerden hızla ortak salona indim. Bir kaç öğrenci dışında hiç kimse yoktu. Ya kütüphanede ders çalışıyorlardı ya da bu güneşli günün tadını çıkarmak için bahçeye çıkmışlardı. Benimse daha başka planlarım vardı. Jared'ın benim için bıraktığı Aritmansi kitabımı aramaya koyuldum. Kim bilir nereye koymuştu! Bu çocuk her zaman böyle olmak zorunda mıydı böyle? Ortak salonda bulunan çalışma masalarının üzerinde ki neredeyse tüm kitaplara bakmıştım ve hiç birisi değildi.

    ''Hey, Cooper! Bunu mu arıyorsun?'' Gelen Jared'tı. Elinde ki Aritmansi kitabını sanki çok iyi bir şey yapmışçasına bana gösteriyordu. ''Biliyorum, dün geceden buraya koymam gerekiyordu ama...'' Aniden sözünü kestim, ''Tamam, tamam Jerry. Sorun değil'' diyerek elinde ki kitabı aldım. Onun o muhteşem bahanelerini dinlemek günün şu saatlerinde pekte hoş olmazdı. Arkamı dönerek ortak salondan çıkmaya hazırlanıyordum ki arkamdan yetişerek yanıma geldi. ''Nereye gidiyorsun?'' Meraklı gözlerle bana bakıyordu. ''Yalnız kalabileceğim her hangi bir yere'' dedim gülümseyerek. Buna her zaman sinir olurdu. O tuhaf birisiydi ama ben alışmıştım. En azından diğer erkekler gibi değildi; neyse oydu. Elimde ki kitabı kollarımın arasına aldığımda ki bu duyguyu ve tabii ki onun inanılmaz kokusunu hiç bir şeye değişmezdim. Kitabı açarak içini incelemeye başladım. Jared çoktan yanımdan ayrılarak Aaron'ın yanına gitmişti bile. Kitaba o kadar dalmıştım ki ayaklarımın beni nereye götürdüğüne kafamı kaldırıp etrafıma baktığımda farkına varabilmiştim. Geldiğim yer, Baykuşhaneydi.

    Her yerde ki baykuş pisliklerini ve fareleri saymazsak, tam olarak istediğim yerdi. Kitabı parmağımla ayrırak kısa süreliğine gözlerimden ayırdım. Bu büyük kuleden etrafa bakmak... Her mevsimde ayrı bir güzelliği vardı buranın... Kendime uygun bir yer bularak kitabıma tekrar döndüm. Bir süre öylece bir robot gibi kitabımla meşgul olmuştum. Yaklaşan gülüşmeler ve konuşmalarla irkilerek bir kez daha kitabımdan ayrılmak zorunda kalmıştım. Kısa bir süre sonra merdivenlerden çıkanların Patience ve Léonard olduğunu fark ettim. Patience... O benim için farklı bir şeydi, kesnilikle tarif edilemez. Léonard'la bu sene yakın olmuştuk. Patience sayesinde. Okulun en inanılmaz büyücülerinden birisi ve bize katılmakla iyi yaptı. Gözlerimi onlara dikmiştim. Yanıma gelmelerini bekliyordum. ''Hey! Ne arıyorsunuz siz burada?'' dedim onlar yanıma gelene kadar. İkisi sanki birbirlerini tamamlıyorlardı. Bazen Patience'ı Léonard'tan kıskanmıyor değildim. Aynı binada olmaları onlar için bir avataj, benim içinse bir dezavantaj oluyordu. Yine de Slytherin'de okumak istemezdim. Zeki, mantıklı ve çalışkan insanlar benim için her zaman daha özel olmuştu.
    Patience Schelden
    Patience Schelden
    Yönetici & Slytherin 5. Sınıf Öğrencisi


    Kadın
    Mesaj Sayısı : 30
    Taraf : Ölüm Yiyen.
    Rp Partneri : Aaron Joshua Rhys.
    Patronus : Karga
    Kan Saflığı : Safkan.
    Lakap : Patie.
    Soyunuz : Schelden.
    Ruh Hali : Ae ú-esteliach nad,estelio han Kustah10
    Tanınmışlık : 5

    Ödüller : YoK

    Ae ú-esteliach nad,estelio han Empty Geri: Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Mesaj tarafından Patience Schelden Perş. Nis. 22, 2010 2:40 pm

    Neyseki kendine gelip bana selam verdi. Gözlerimi döndürüp, ellerimi her zaman ki şeklinde umursamazca salladım. Tam Aaron'ı ona anlatmaya başlayacaktım ki Leonard daha ne olduğunu anlayamadan beni omzumdan tutup dışarı çıkardı. Şu an yanımda başka biri olsaydı bu teklifi reddetmiş olabilirdim ama konu dostum olunca öfkelenmek bir hayli zordu.

    Taş merdivenlerden yavaşça çıkarken hala konuşuyordum. ''Hani şu karanlığın efendileri vardı ya ?'' dedim ve ardından küçük bir kahkaha krizi geçirdim. Léonard ise bu tür şeylerle pek ilgili biri değildi. Sadece yüzüme bakarak gülümsüyordu. Zorda olsa elindeki -bana- gizemli gelen kağıdın tılsım dersi için eski bir not olduğunu öğrenmiştim. Bana belli etmese de o şey hala cebindeydi. Kafayı fazlaca takmış gibi duruyordu. Elimi saçında dolaştırıp onun gıcık olduğu hareketleri bir bir tekrarlıyordum. Baykuşhaneye neden geldiğimize hala bir anlam verememiştim. Bunu sormanın büyük bir kabalık olduğunu düşünerek kendime sakladım. Tam bu sırada o pis kokulu yerde ummadığım biriyle karşılaştım. Aurélie, benim sessiz ve utangaç arkadaşım. Onunla oldukça zıt karakterlere sahiptik. Elmacık kemikleri sürekli pembeydi. Bazen uzun süreli bir sessizlik nöbeti geçirir ve beni dinlerdi. Ben ise ona göre fazla rahat ve keyifliydim.

    Bizi gördüğüne sevinmiş benziyordu. Léonard'ın yanında ayrılıp Aurélie'nin yanına oturdum. Elindeki Aritmasi kitabını yüzüne hafifçe dokundurdum. Günün bu saatinde genelde kütüphanede oturup araştırma yapardı. Onu dışarıda görmek gerçekten hoş bir süprizdi. Sonra kaslarımı esnettim. Sanırım uyuşukluğum hala geçmemişti. Ellerimi geriye doğru atıp sırtımı yasladım. ''Ahh... İnan bana en ufak bir fikrim yok hepsi onun suçu'' Parmağımla Léonard'ı gösterip gülmeye başladım. Yine her zaman ki şımarıklığım üzerimdeydi.
    Léonard Aurel
    Léonard Aurel
    Slytherin 5. Sınıf Öğrencisi


    Erkek
    Mesaj Sayısı : 9
    Yaş : 34
    Taraf : Çıkarları
    Patronus : Boğa
    Kan Saflığı : Safkan
    Ruh Hali : Ae ú-esteliach nad,estelio han Masum10
    Tanınmışlık : 1

    Ödüller : YoK

    Ae ú-esteliach nad,estelio han Empty Geri: Ae ú-esteliach nad,estelio han

    Mesaj tarafından Léonard Aurel C.tesi Nis. 24, 2010 3:05 pm

    Kulelerde yukarı çıkıp gele gele baykuşhaneye gelmiştik. Gerçi bunu bilinçli yapmamıştık, enerji dolu Patience ile muhabbete dalmış olmak ayaklarımızın bizi nereye götürdüğü hakkında düşünmemizi engellemişti. PEk ilgim olmayan bir öğrenci grubundan bahsediyordu sanırım. Oraya vardığımızda alışılmadık, oldukça iri bir baykuşla karşılaştık: Aurélie. Bir köşeye tünemiş, elinde de iri bir kitapla dalıp gitmişti. Bizim geldiğimiz farkedince tepkisini ortaya döktü hemen. ''Hey! Ne arıyorsunuz siz burada? Eh, sanırım yalnız kalmak istiyordu ve biz bunu bozmuştuk. Pek de mutsuz olmamıştık biz açıkçası. Onu görmek iyiydi. Tepkisine rağmen o da mutsuz sayılazdı açıkçası. Ne de olsa samimiydik.

    Onu gördüğümüzde Patie, hızlıca yanına uçuverdi Aurélie'nin. İçindeki sayılar havuzundan dolayı Aritmansi kitabı olduğunu açıkça belli eden iri şeyi alttan iterek yüzüne çarptırdı hafifçe. Sonra gerinip arkasına yaslandı. GAyet neşeli gözüküyordu. Bu da bana olumlu yansıyordu haliyle. Az önce yaptığı şeye kızan Aurélie'ye ''Ahh... İnan bana en ufak bir fikrim yok hepsi onun suçu." dedi parmağıyla beni işaret ederek. Arından bir kahkaha patlattı. Seni şımarık ama şirin varlık. Bu haylazlıklarına hiç de kızamıyorduk. En azından ben hiç kızmıyordum. "Ah tabii tabii, hep ben yaptım." dedim gözlerimi kocaman açarak. Sonra sırıttım. "Ha sen, ha ben. Ne fark eder değil mi?" dedim göz kırparak. Sonra yanlarına yaklaştım. Sağ elimi pütürlü duvara doğru uzatıp yaslandım. " Nasılsın Andee ?" diye sordum imalı imalı. Gözlerim Aritmansi kitabındaydı. Daha ilk günlerden ders çalışmaya başladığını görmüş olmak sıkıcı bir durumdu.

      Forum Saati Cuma Mayıs 17, 2024 10:58 am