tarafından Sonia Michelle Williams C.tesi Ocak 09, 2010 10:31 am
" Kusursuz! "
" Muhteşem oldu! "
Gabriel ve Olivia'nın, önümü kapadıkları aynadan kendime bakmama izin vermemelerine rağmen, kendimi kışkırtıcı bir tanrıça gibi hissediyordum. İkisinin de sevinçle ve şaşkınlıkla açık kalan ağızlarını kapatmak biraz zor olacaktı. En sonunda dayanamayarak isyan ettim.
" Eee... Çekilmeyecek misiniz, aynanın önünden? "
" Ahh... Haklısın. "
Gabriel, Olivia'yı da çekerek aynayı bana doğrulttu. Kendimi baştan aşağı süzmeye başlamıştım. Disko topu gibi küçük, düzenli yerleştirilmiş aynalarla bezeli bir mayo giymiştim. Ayaklarımda ise yine aynı tarzda, Alexander Mcqueen tasarımlı, Armadillo ayakkabılar vardı. Ellerimle, saçlarımın beğenmediğim kızımlarını düzelttikten sonra; " Harika! " dedim. Makyajımı bile fazla kaçırmamıştım ve her zamanki gibi muhteşem görünüyordum. Olivia'ya dönerek; " Çocuğu getirdiniz mi? " diye sordum. Gabriel, ondan önce davranarak lafa girdi.
" Evet, salonun dışında seni bekliyor. "
" Güzel. " diyerek karşılık verdim. Alex'i kıskandırmak için ayarladığım çocuğun işini tam olarak yapmasını istiyordum. Bunu başarabilirse, binlerce dolara sahip olacaktı. Oturduğum makyaj taburesinden kalkarak, raflardaki parfümlerden birini alıp üzerime boca ediverdim. Kızlar, çaktırmamaya çalışsa bile kokudan etkilendikleri belli oluyordu. Öyle etkilenmişlerdi ki(!) öksürmeye başlamışlardı. Tek kaşımı kaldırarak; " Uzatmayın! " dedikten sonra bana açtıkları kapıdan dışarı çıktım. İkisi de yeniden gülümseyerek; " İyi şanslar! " dedi. Bu ikisinin bazen aynı şeyleri düşünüp, aynı şeyleri söylemeleri artık şaşırtıcı gelmemeye başlamıştı.
Saçlarımı sola doğru savurduktan sonra hızla büyük salona doğru ilerlemeye başladım. Karanlık koridorda ayakkabılarımın çıkardığı seslerin yankısından başka bir şey duyulmuyordu. Merdivenlere ulaştığımda basamakları üçer üçer çıkmaya başladım. Büyük salon karşımdaydı. Öğrencilerin bazıları, hala kapının önünde bekliyor, içeri girmiyorlardı. Aralarından aşırı çekici, sarışın ve hoş bir vücut yapısına sahip olan erkeklerden biri, hızlı adımlarla yanıma gelip, koluma girdi.
" Bayan Williams? "
" Daniel? "
" Bu gece size eşlik etmek, benim için bir onur. "
" Ne gerekiyorsa yap. "
" Anlaşıldı, leydim. "
İkimizde suratımıza içten bir gülümseme yerleştirmeye çalışarak, büyük kapıdan içeri girdik. Salon, o kadar kalabalıktı ki, içeriye ağır bir hava ve oksijensizlik hakimdi. Yine de insanların bana olan sevgilerini çığlık yoluyla bildirmelerine gülümseyerek ve elimi sallayarak karşılık verdim. Suratımın asık görünmesini istemiyordum. Masaların arasından geçerken elime değen ellere teker teker karşılık vermek zorunda kaldım. Neyse ki sonunda Slytherin masasına ulaşmıştık. Daniel, önce benim oturmamı bekledikten sonra oturmuştu. Yeniden koluna girerek etrafa gülümsemeye başladım. Birkaç patlayan flaş bile farketmiştim. İnsanlar, yasak olmasına rağmen formasız gelmiş olmamı, büyük bir cesaret olarak algılıyorlardı ya da şöhretimden dolayı bu kadar ilgiliydiler. Bunu düşünmek için gerekli vakit, şimdi değildi. Masada tanıdığım birkaç kişiye selam veridkten sonra Daniel'la muhabbet etmeye başladım.
