Off yine bir sabah,gözlerime vuran güneş ışığından tiksiniyorum...Okul tatil olduğundan beri İngiltere de kaldım,annemin yanında...frankie nin yanında.O İngilterede çok mutlu bana halen buranın Amerikadan daha güzel olduğunu anlatmaya çalışıyor ama maleseff sevmiyorum bu şehri...,Yatağımdan yavaş yavaş kalktım.Banyodaki aynanın karşısına geçip saçlarımı ellerimle taradım.Ne tesadüf yine şekilsiz...Umarım çok iyi bir gün olur benim için.Boş boş oturmakdan sıkıldım.Dışarı çıkıcam ve kafamı dağıtacağım.Yeni arkadaşda bulabilirim,herkesi çok özledim.
Kahvaltı masasında oturan kardeşimin yanına yerleştim.Annem herzamnki gibi şikayet ediyordu.Yok bilmem ne olmuş,Frankie eve geç geliyormuş,ben odamdan çıkmıyormuşum,ne bekliyor ki lanet olasıca beni buraya hapsetti babamla görüşemiyorum,arkadaşlarımdan hiçbir haber yok....Şansını fazla zorluyor.Kulaklığımı taktım onu duymak bu dünyada en son isteyeceğim şeydi.Kasemde duran-ne olduğunu halen çözemediğim-şeyi yemeğe uğraşıyordum.Nedense kahvaltı yapmaktan hiç hoşlanmıyorum.Dalmıştım ''şeyy..Chuck '' diye bir sesle irkildim.Frankie idi bu elindede kulaklığılım teki asılı duruyordu.''Efendim'' dedim bıkkın bir ses tonuyla...''bugün beni idare edebilirmisin..??'' diye sordu küçük kardeşim,normal herzaman yaptığımız şey ya o beni yada ben onu hep idare ederim.''Tamam...'' dedi aynı ses tonuyla.Cikledi ve yanağıma bir öpücük kondurup odasına koştu.Yaklaşık bir 10 dk sonra geri geldi.Gayet güzel görünüyordu.Olmuş anlamında kafamı sallayıp bende odama çekildim.Hava kapalı görünüyordu.Üzerime bir kapsonlu alıp kont pantolonumu giydim.Evden beraber çıkıcak ve o arkadaşlarıyla takılırken ben aylak aylak gezicektim...Kapıda duran kaykayımı aldım çabucak onsuz bir hiçtim...Beraber yürürken bana arkadaşlarını ve -tabiki- erkek arkadaşını anlatıyordu.Çok tatlıymış onu hiç üzmüyormuş falan,aslında kardeşim basit kızlardandı onu mutlu etmek çok kolaydı...,
Onunla sokağın bitişinde ayrıldığımızda kendi iç dünyama geri döndüm.Kaykayımı yere koydum.Kaymaya başladım.Önüme bakıyordum...Kimseye çarpmamaya çalışırken tam o sırada bişeyler oldu.Kaykayım benden bagımsız hareket etti ve yere düştüm.Birinin bana güldüğünü duydum.''Ahhh lanet olsun tam da sırası '' diye düşürken kafamı gülen kişiye doğru çevirdim.Nee?? Cassandra mı bu ?.İnanmıyorum.Sanırım Şanslıyım.Okuldan arkadaşım o benim.''Ca...cassandra ? '' dedi.Yerden hızlıca kalktım ve üzerimi temizledim.Kaykayımı yakalayacak zamanım yoktu.Zaten annem almıştı ve dengesi berbattı...''Naber..?Seni gördüğüme çok sevindim...'' diye ekledim.Bu kızı pek tanımıyorum ama hoş biri.Kendimi rahat hissediyorum yanında.Onu gördüğüme gerçekten çok sevinmiştim.Yüzüm uzun zamandır ilk defa gülüyordu...
Kahvaltı masasında oturan kardeşimin yanına yerleştim.Annem herzamnki gibi şikayet ediyordu.Yok bilmem ne olmuş,Frankie eve geç geliyormuş,ben odamdan çıkmıyormuşum,ne bekliyor ki lanet olasıca beni buraya hapsetti babamla görüşemiyorum,arkadaşlarımdan hiçbir haber yok....Şansını fazla zorluyor.Kulaklığımı taktım onu duymak bu dünyada en son isteyeceğim şeydi.Kasemde duran-ne olduğunu halen çözemediğim-şeyi yemeğe uğraşıyordum.Nedense kahvaltı yapmaktan hiç hoşlanmıyorum.Dalmıştım ''şeyy..Chuck '' diye bir sesle irkildim.Frankie idi bu elindede kulaklığılım teki asılı duruyordu.''Efendim'' dedim bıkkın bir ses tonuyla...''bugün beni idare edebilirmisin..??'' diye sordu küçük kardeşim,normal herzaman yaptığımız şey ya o beni yada ben onu hep idare ederim.''Tamam...'' dedi aynı ses tonuyla.Cikledi ve yanağıma bir öpücük kondurup odasına koştu.Yaklaşık bir 10 dk sonra geri geldi.Gayet güzel görünüyordu.Olmuş anlamında kafamı sallayıp bende odama çekildim.Hava kapalı görünüyordu.Üzerime bir kapsonlu alıp kont pantolonumu giydim.Evden beraber çıkıcak ve o arkadaşlarıyla takılırken ben aylak aylak gezicektim...Kapıda duran kaykayımı aldım çabucak onsuz bir hiçtim...Beraber yürürken bana arkadaşlarını ve -tabiki- erkek arkadaşını anlatıyordu.Çok tatlıymış onu hiç üzmüyormuş falan,aslında kardeşim basit kızlardandı onu mutlu etmek çok kolaydı...,
Onunla sokağın bitişinde ayrıldığımızda kendi iç dünyama geri döndüm.Kaykayımı yere koydum.Kaymaya başladım.Önüme bakıyordum...Kimseye çarpmamaya çalışırken tam o sırada bişeyler oldu.Kaykayım benden bagımsız hareket etti ve yere düştüm.Birinin bana güldüğünü duydum.''Ahhh lanet olsun tam da sırası '' diye düşürken kafamı gülen kişiye doğru çevirdim.Nee?? Cassandra mı bu ?.İnanmıyorum.Sanırım Şanslıyım.Okuldan arkadaşım o benim.''Ca...cassandra ? '' dedi.Yerden hızlıca kalktım ve üzerimi temizledim.Kaykayımı yakalayacak zamanım yoktu.Zaten annem almıştı ve dengesi berbattı...''Naber..?Seni gördüğüme çok sevindim...'' diye ekledim.Bu kızı pek tanımıyorum ama hoş biri.Kendimi rahat hissediyorum yanında.Onu gördüğüme gerçekten çok sevinmiştim.Yüzüm uzun zamandır ilk defa gülüyordu...
