Aceleyle banyodan çıktım. Abim çantaların içine gerekli şeyleri yerleştiriyordu. Bense gözlerimin önüne düşen ıslak saçlarımla oynuyordum. Bunun abimi çileden çıkaracağını biliyordum ama sanırım kalkmak için bana bağırmasını bekliyordum. ''Andrew! Neden üstünü giyip, eşyalarını toplamıyorsun?'' evet, beklendik sinirli bağırış sonunda duyulmuştu. Omuzlarımda duran havluyu alıp saçlarımı kurulamaya başladım. Oldukça karışmışlardı. Yatağın üstünde duran, bana iki beden büyük gelen eşorfmanlarımı üstüme geçirdim ve asamı çıkararak, ''Pack'' dedim. Bütün eşyalar toparlanmıştı. Abim bunu yapmamı istemiyordu; sorumluluklarımdan kaçıyormuşum. Kimin umurunda? Abim çoktan taksiye binmiş, beni bekliyordu. Çantaları yine bana bırakmıştı. Umutsuzca başımı salladım ve yerde duran çantaları elime aldım. Abim bağırıyordu, ''Hadi Andrew!'' geliyordum işte ne diye hala bağırıyordu. Bagajı açtım ve çantaları içine attım.
Havaalanına gelmiştik, şimdi sadece bir kaç saatlik yolumuz kalmıştı. Bu maç için abimle saatlerce antreman yapmıştık. Bir açıdan Hogwats'ın kapatılması iyi olmuştu eğer kapatılmasaydı bu maç için kaçmak zorunda kalırdık. Neyse ki böyle bir şey yapmak zorunda kalmadık. Havaalanında bekleyen bizim gruptu. Yanlarına gittik. Bizim bir İngiliz okuluna gittiğimizi biliyorlardı, bu sorunu çoktan çözmüştük. Arkadaşlarımla selamlaştım. Onları gerçekten özlemiştim. Şimdi böyle önemli bir maçta yine birlikte olmak gerçekten özlediğim bir duyguydu. Uçağa bindik. Cam kenarına oturdum. Uçak havandı. Kulaklıklarımı taktım ve geçmişimi düşündüm. Neler yaşadıklarımı... Gözlerimi kapattım, dalmışım.
Uyandığımda New York'a gelmiştik. Çantaları aldık ve maçın olacağı yere gittik. Herkes son hazırlıklarını yapıyordu. Soyunma odasındaydık. Herkes çoşmuştu. Çantamdan formamı çıkardım ve dolabımın içine koydum. Üstümde ki eşorfmanlardan kurtuldum ve bana büyük gelen basketbol formamı giydim. Ayakkabılarımı da bağladıktan sonra herşey tamamdı. Daha maçın başlamasına biraz vardı fakat sahaya çıkmıştık. Millet çoşmuş bir şekilde bağrıyordu. Bu ortamı çok özlemiştim, gerçekten. Ezici bakışlarımı etrafta dolandırıyor bir yandan da içeceğimi yudumluyordum. Gözüm bir kıza takıldı. Ah, bu kızı tanıyordum. Bu Taylor'dı. Ama burada ne işi vardı? Neden bilmiyorum ama onu gördüğüme çok sevindim. Yüzümde sevimli bir gülümseme vardı ama birden olmuştu. Koşarak yanına gittim. ''Hey senin ne işin var burada?'' dedim merakımı gizlemeden. Gerçekten şaşırmıştım. O da çok şaşırmışa benziyordu. ''Seni burada göreceğimi hiç tahmin etmemiştim'' dedim tekrar gülümseyerek. Ona bakıyordum. Ama etraf oldukça sesliydi. Umarım söylediklerimi duyabilmiştir.
Havaalanına gelmiştik, şimdi sadece bir kaç saatlik yolumuz kalmıştı. Bu maç için abimle saatlerce antreman yapmıştık. Bir açıdan Hogwats'ın kapatılması iyi olmuştu eğer kapatılmasaydı bu maç için kaçmak zorunda kalırdık. Neyse ki böyle bir şey yapmak zorunda kalmadık. Havaalanında bekleyen bizim gruptu. Yanlarına gittik. Bizim bir İngiliz okuluna gittiğimizi biliyorlardı, bu sorunu çoktan çözmüştük. Arkadaşlarımla selamlaştım. Onları gerçekten özlemiştim. Şimdi böyle önemli bir maçta yine birlikte olmak gerçekten özlediğim bir duyguydu. Uçağa bindik. Cam kenarına oturdum. Uçak havandı. Kulaklıklarımı taktım ve geçmişimi düşündüm. Neler yaşadıklarımı... Gözlerimi kapattım, dalmışım.
Uyandığımda New York'a gelmiştik. Çantaları aldık ve maçın olacağı yere gittik. Herkes son hazırlıklarını yapıyordu. Soyunma odasındaydık. Herkes çoşmuştu. Çantamdan formamı çıkardım ve dolabımın içine koydum. Üstümde ki eşorfmanlardan kurtuldum ve bana büyük gelen basketbol formamı giydim. Ayakkabılarımı da bağladıktan sonra herşey tamamdı. Daha maçın başlamasına biraz vardı fakat sahaya çıkmıştık. Millet çoşmuş bir şekilde bağrıyordu. Bu ortamı çok özlemiştim, gerçekten. Ezici bakışlarımı etrafta dolandırıyor bir yandan da içeceğimi yudumluyordum. Gözüm bir kıza takıldı. Ah, bu kızı tanıyordum. Bu Taylor'dı. Ama burada ne işi vardı? Neden bilmiyorum ama onu gördüğüme çok sevindim. Yüzümde sevimli bir gülümseme vardı ama birden olmuştu. Koşarak yanına gittim. ''Hey senin ne işin var burada?'' dedim merakımı gizlemeden. Gerçekten şaşırmıştım. O da çok şaşırmışa benziyordu. ''Seni burada göreceğimi hiç tahmin etmemiştim'' dedim tekrar gülümseyerek. Ona bakıyordum. Ama etraf oldukça sesliydi. Umarım söylediklerimi duyabilmiştir.
