Bir elinde çantası, diğer eli karnının üstünde St. Mungo'ya doğru yürüyordu Rosaline. Hamileliğinin altıncı ayında, Claire'ine tekrar bakabilmek için gidiyordu. Muggle'ların çıkardığı Ultrason denen alet, karnının içini, oradaki bbeği gösterebiliyordu. O andaki hareketini görebiliyordunuz. Her ay bunun heyecanlı dürtüsüyle St. Mungo'nun yolunu tutuyordu. Vardığında, yenilenmiş olduğunu farketti. Tahta kapıdan cam kapıya geçilmiş, tam bir Muggle hastanesi şeklini almıştı. Tek fark, Muggle'ların bunu görememesiydi.
Rosaline, içeri heyecanla girerek asansöre ulaştı. İşte bir Muggle icadı daha! Asansör denen dikdörtgen kutunun içine girip, gitmek istediğiniz katın numarasına basıyordunuz ve sizi o kata çıkarıyordu veya indiriyordu. Muggle'ların sihir gücü olmayan Kofti'ler olduğu varsayılırsa gayet iyi bir buluştu. Asansör durdu, kapının kilidi açıldı ve sesi teybe kaydedilmiş kadının sesi duyuldu, 'Kontrol Merkezi'ne Hoşgeldiniz.' Aynı Bakanlık'taki gibi. Ama daha az yönlü. Yukarı ve aşağı... Büyük harflerle yazılmış "Kadın Doğum Uzmanı" yazan kapıyı çalarak içeri girdi. Genç bayan, onu bekliyor gibiydi. "Hoşgeldiniz Miss Prevért," dedi güleryüzlü kadın. Sesi çok içtendi. Çok da şirin bir kadındı. İşini bilmesi de cabası. "Hoşbulduk," diye heyecnala kıpırdandı Rosaline. Kadın, onu hemen Ultrason Odası'na yönlendirdi. Bu oda, tertemizdi ve bembeyazdı. Hijyenik bir yatak ve yastığa başını koyan birinin görebilceği yerde de bir ekran duruyordu. Rosaline, gri babetlerini çıkarıp yatağa uzandı ve tişörtünü kaldırdı. Aman Tanrım'dı, ne kadar büyümüştü bu küçük melek? Önün göremiyordu, Everest Dağı gibi kocamandı. Kadın, Rosaline'in çıplak ama kocaman göbeğine jel sürdü ve aleti çalıştırıp duş başlığına benzer şeyi karnında gezdirmeye başladı. Ekran görüntüsü yavaş yavaş belirdi. Minik bir bebek, belli ki artık az da olsa sıkıştığı karında huzursuzca kıpırdanıyordu. Odayı bir kalp atışı sesi doldurdu. Bu, bu onun kalbi miydi? Bu ses, Rosaline'e Bethoveen'ın bir eseri gibi geliyordu ya da Mozart'ın bir senfonisi. Öyle hoş bir tınısı vardı ki... Görüntü ve ses birleşince Rosaline'de çok heyecanlandı. İlk kez böyle bir şey yaşıyordu, ama zaten ilk hamileliği değil miydi bu? Gözleri dolarak izledi kızını, daha dünyaya gelmemiş küçük prensesi...
İsteyen dalabilir.
Rosaline, içeri heyecanla girerek asansöre ulaştı. İşte bir Muggle icadı daha! Asansör denen dikdörtgen kutunun içine girip, gitmek istediğiniz katın numarasına basıyordunuz ve sizi o kata çıkarıyordu veya indiriyordu. Muggle'ların sihir gücü olmayan Kofti'ler olduğu varsayılırsa gayet iyi bir buluştu. Asansör durdu, kapının kilidi açıldı ve sesi teybe kaydedilmiş kadının sesi duyuldu, 'Kontrol Merkezi'ne Hoşgeldiniz.' Aynı Bakanlık'taki gibi. Ama daha az yönlü. Yukarı ve aşağı... Büyük harflerle yazılmış "Kadın Doğum Uzmanı" yazan kapıyı çalarak içeri girdi. Genç bayan, onu bekliyor gibiydi. "Hoşgeldiniz Miss Prevért," dedi güleryüzlü kadın. Sesi çok içtendi. Çok da şirin bir kadındı. İşini bilmesi de cabası. "Hoşbulduk," diye heyecnala kıpırdandı Rosaline. Kadın, onu hemen Ultrason Odası'na yönlendirdi. Bu oda, tertemizdi ve bembeyazdı. Hijyenik bir yatak ve yastığa başını koyan birinin görebilceği yerde de bir ekran duruyordu. Rosaline, gri babetlerini çıkarıp yatağa uzandı ve tişörtünü kaldırdı. Aman Tanrım'dı, ne kadar büyümüştü bu küçük melek? Önün göremiyordu, Everest Dağı gibi kocamandı. Kadın, Rosaline'in çıplak ama kocaman göbeğine jel sürdü ve aleti çalıştırıp duş başlığına benzer şeyi karnında gezdirmeye başladı. Ekran görüntüsü yavaş yavaş belirdi. Minik bir bebek, belli ki artık az da olsa sıkıştığı karında huzursuzca kıpırdanıyordu. Odayı bir kalp atışı sesi doldurdu. Bu, bu onun kalbi miydi? Bu ses, Rosaline'e Bethoveen'ın bir eseri gibi geliyordu ya da Mozart'ın bir senfonisi. Öyle hoş bir tınısı vardı ki... Görüntü ve ses birleşince Rosaline'de çok heyecanlandı. İlk kez böyle bir şey yaşıyordu, ama zaten ilk hamileliği değil miydi bu? Gözleri dolarak izledi kızını, daha dünyaya gelmemiş küçük prensesi...
İsteyen dalabilir.